I kam var në murr opingat,
Tek çengeli i vjetër…
I ndryshkur,
Në krisjen e këtij ledhi që ndan!
Gjurmët e tyre,
I fshiu era, moti, heshtja..
Disa i rrëmbeu deti!
Gjurmët u mbuluan me gjurmë …
Ndoshta !
Një diç?!
Më brengos deri në ligështi …
Shputa e këmbës,
Më “ha” sa herë i shoh!
Ndoshta …
Shtigjeve ku rendja tërbuar,
Ju mungon hapi im !
Opingat e mia ..
Të kthyera kokëposhtë,
Të varura,
Tek çengeli i vjetër …
I ndryshkur,
Tungjatjeta !
Mbeçi me shëndet !
Nga Orest Çipa
